دوستان! عزیزان! خوبید شما؟ جدی جدی فکر کرده‌اید به همین سادگی‌ست؟ یک دستورالعمل چهار مرحله‌ای را اجرا کنید و بعد از چند دقیقه پسورد فیسبوک هرکس را دلتان خواست به چنگ آورید؟ یعنی فکر می‌کنید فیسبوک با آن همه مهندس و برنامه‌نویس و هکر نشسته بر و بر نگاه می‌کند تا با کپی-پیست کردن چهارخط کد همه‌ی آحاد ملت تبدیل به هکرهای کلاه قهوه‌ای شوند؟
این ماجرا از اساس کلاهبرداری بوده و به زبان‌های مختلف و اخیراً هم فارسی در فضای مجازی منتشر شده‌است. اگر از آن کسانی هستید که دستورالعمل را مو به مو اجرا کرده اند که هیچ. کار شما از کار گذشته و کلاه شما برداشته شده است. تبریک می‌گویم! اما اگر هنوز از ماجرا باخبر نشده‌اید یا شده‌اید و وسوسه‌ی امتحان کردنش به جان‌تان افتاده، به این نکات توجه کنید. (جدی)
۱. رمزهای عبور در سایت‌هایی مثل فیسبوک بصورت یک‌طرفه رمزگذاری می‌شوند. یعنی خود مارک زاکربرگ هم نمی‌تواند رمز شما را ببیند. به همین خاطر است که وقتی رمزتان را فراموش می‌کنید سایت رمز قدیمی‌تان را به شما نمی‌دهد -چون ندارد که بدهد- بلکه آن را بازنشانی می‌کند (اینطوری نگاه نکنید! بازنشانی کردن کار بدی نیست) و از شما می‌خواهد یک رمز جدید وارد کنید. بنابراین با این چند خط کد نه تنها نمی‌شود به رمز کسی دست پیدا کرد که در ازای آن همبر شب‌چره هم به کسی نمی‌دهند.
۲. حتی من که برنامه نویسی بلد نیستم هم با انداختن نگاهی گذرا به کدهای مزبور (آخرش هم نفهمیدیم این مزبور یعنی چه!) متوجه شدم که با اجرای آن فقط چندتا پیج از طرف لایک می‌خورند، اسم چند نفر از دوستانتان در کامنت‌های یک پست خاص در فیسبوک از طرف شما منشن خواهد شد و یک تعدادی کوکی (برخلاف نامش اینجا چیز خوبی نیست) روی سیستم شما ذخیره می‌شود. حالا به نظرتان کدام یک از این کارها ربطی به پیدا کردن رمز فیسبوک عزیزانتان پیدا می‌کند؟! نه انصافاً. خدایی. وجداناً. بی‌شوخی. خب نکن دیگه آغاجان. نکن. چرا اعصاب منو به هم می‌ریزی؟ آدم به این باکمالاتی حیف نیست؟ همینطوری جوونای مردم معتاد میشن دیگه. بدبخت. [یک نفر وارد کادر می‌شود، با یک سیلی نگارنده را آرام کرده از کادر خارج می‌شود.]
۳. باور کنید پیدا کردن ِ رمز دیگران، وارد شدن به حریم خصوصی آنها و سرک کشیدن به درون ارتباطات عزیزانتان، آنقدرها هم هیجان انگیز نیست. شخصاً -با کمال تأسف و ندامت- در دوره‌هایی سیاه از زندگی ِ خود به رمزهای عبور زیادی دست پیدا کرده‌ام. به ای‌میل و فیسبوک و یاهو مسنجر آدم‌های زیادی سرک کشیده‌ام. باور کنید هیچ اتفاق هیجان انگیزی در انتظار شما نیست. آدم‌ها همین‌اند که می‌بینید. اگر به پروفایل دخترها می‌روید که جز تعدادی پیشنهاد کسل کننده‌ی دوستی و ازدواج و ابراز انواع ِ علاقه، هیجان انگیزترین چیزی که خواهید یافت غر زدن‌های دخترخانم با دوست جونش است در گلایه از ناملایمت‌های روزگار و بی‌مهری ِ یار و نهایتاً هم چندتا اسمایلی ِ ابر بهار. اگر هم سوژه‌ی مورد نظر پسر است که یافته‌ها بر دو نوع اند: نوع ِ اول همان پیام‌های عاشقانه‌ای‌ست که پیش‌تر در بررسی پروفایل خواهران ِ هک شده بدان پرداختیم. منتها این بار داریم از این طرف به قضیه نگاه می‌کنیم که فرقی هم نمی‌کند. لاس را از هر طرف بخوانی لاس است! نوع ِ دوم پیام‌های آقایان هم که برای دوستان هم‌جنسشان ارسال شده و محتوی بررسی تخصصی امکانات آخرین مدل‌های لپ‌تاپ، گوشی، دختر، تبلت و گاهی هم ماشین است که خواندنشان جز وقت تلف کردن حاصلی ندارد. اگر هم به پروفایل محبوبتان سرک می‌کشید که باید بگویم هرچه ببینید به ضررتان خواهد بود. چرا؟ چون اگر بفهمید دارد به شما خیانت می‌کند یا دروغ می‌گوید، فروخواهید ریخت. هردو با هم فروخواهید ریخت. اگر هم ببینید به شما وفادار است، آن‌وقت شما کسی هستید که بی اعتماد بوده و با شک ِ خود به وفاداری ِ او خیانت کرده‌اید. باز در این صورت نیز هردو با هم فرو خواهید ریخت.
این بود خلاصه‌ای از آنچه لازم می‌دانستم درباره‌ی هک کردن رمز فیسبوک ملت خدمتتان عرض کنیم. حالا دیگر خود دانید. اگر هنوز هم دلتان می‌خواهد آن روش را امتحان کنید، بفرمایید! راه باز و کارگران مشغول کارند!
