۱.

امروز دوم خرداد است. نمی دانم باید این روز را تبریک گفت یا چه؟ اما به هر حال دوم خردادتان مبارک. اول خردادتان هم مبارک. سوم خردادتان هم مبارک! (عزیز من قیلتر نکن دیگه. نیگا! سوم خرداد هم تبریک گفتم.)

۲.

حالا زیاد حرف نمی زنم. فقط خواستم بگویم این روزها بیشتر حال و حوصله ی نوشتن دارم و سعی می کنم به خواب‌نوشت هم رونق بیشتری بدهم. شاید یک دلیلش انتخابات باشد. البته بنا ندارم اینجا را به سیاست بیالایم و رویه ی بلاگ همان رویه ی سابق خواهد بود. اما شاید گاهی اشاره ای هم به انتخابات و عوالم سیاست داشته باشیم که هرچه می خواهیم دست از آن بکشیم، او دست از ما نمی کشد! فعلاً فقط همین قدر بگویم که لطفاً رأی بدهید. نمی دانم رأی دادنمان چیزی را عوض می کند یا نه. اما مطمئنم رأی ندادن هیچ چیز را عوض نمی کند.

۳.

این شعر -که البته خیلی هم شعر نیست- را خرداد دو سال پیش سزارین کردم ولی زخمش هنوز کهنه نشده:

مثلِ شعرهایی که نگفتم و مُردند
خسته‌ام… و نشستی تو آن وَرتر
خسته‌ام از صدای سبز سکوت
انتظار فتنه‌هایی بهتر
خسته‌ام از سران فتنه‌ات حتی
از غم ِ غرور ِ اشک‌آور
خسته‌تر از همیشه می‌بینم:
من و خردادِ بی«داد»ها،
من و روزهای ماهِ خر!