من بنده‌ی آن دم‌ام که ساقی گوید / یک جام دگر بگیر و من نتوانم [نگیرم]
توجه داشته باشید که در این شعر حذف به قرینه‌ی حضوری اتفاق نیافتاده‌است. این «نگیرم» را من اضافه نکرده‌ام، بلکه شاعر آگاهانه حذف کرده و سعی در ایجاد ِ ایهام داشته‌است و چنان که می‌دانید در ایهام یک معنای دور و یک معنای نزدیک باید وجود داشته‌باشد.
برای فهمیدن ِ این موضوع، بیش از دستور زبان فارسی، باید از شرایطی که شاعر درباره‌اش سخن می‌گوید آگاهی داشته‌باشید.
به بیان ِ دیگر، آدم‌ها از نظر برداشتشان از معنای دور و نزدیک ِ این «نتوانستن» به دو گروهِ مجزّا تقسیم می‌شوند.
دسته: بی‌خوابی
می توانید بازتاب های این نوشته را از طریق RSS 2.0 دنبال کنید.
شما بفرمایید!