۲۹
فروردین
۹۰
عصر ِ بالش‌های شور

واحد ِ شمارش ِ تنهایی:

اشک بر بالش

 

دسته: بی‌خوابی, کوته‌نوشت
 برچسب: , ,
می توانید بازتاب های این نوشته را از طریق RSS 2.0 دنبال کنید.
۳ دیدگاه :)
  • هدیه گفت:
    فروردین ۲۹, ۱۳۹۰ در ۲:۳۴ ب٫ظ

    دیگه اشک هم قدیمی شده…..
    اشک هم دوای درد نیست….
    دوای درد بی درمان آتش است آتش….

    پاسخ
  • اون پسره گفت:
    اردیبهشت ۳, ۱۳۹۰ در ۲:۲۲ ب٫ظ

    واسه من دسمالای کنار تخت !

    پاسخ
    • شما بفرمایید!

    «
    »