عباس گفت:

منظورم که… راستش منظوری نداشتم!! اما میتونم برداشت خودم رو بگم که ممکنه با برداشت شما فرق داشته باشه. من فکر میکنم گاهی وقتا با وجود اینکه هیچ محدودیت خارجی وجود نداره باز آدم از درون خودش احساس آزادی نمیکنه. منظورم وجدان یا اخلاقیات نیست. گاهی نمیدونی دقیقاً چه کاری، اما میدونی که یه کاری هست که باید انجام بدی و اجازه نداری. یادته یه بحث در مورد شادی داشتی و رابطه ش با اختیار؟ اینم یه جورایی شبیه همونه. آزادی، آزادی رو محدود میکنه چون هرچه به آزادی مطلق نزدیک میشیم زندگی سخت تر میشه. فکر میکنم به همین دلیل یه ترسی از آزادی درون آدما وجود داره.
البته بازم میگم این برداشت یه خواننده س نه منظور نویسنده. چون من واقعاً موقع نوشتن بیشتر پست ها به رسوندن منظور خاصی فکر نمیکنم. یه بخشی از همین پاراگراف بالایی رو الان بهش فکر کردم و نوشتم و مطمئنم موقع نوشتن پست اینطوری به قضیه نگاه نکرده بودم! میدونم ممکنه غیرمنطقی به نظر برسه اما اکثر مینیمالهای این وبلاگ رو اول می نویسم و بعد مثل یه خواننده به مفهومش فکر میکنم. (البته در مورد نوشته های بلند اینطور نیست.) معمولاً بیشتر وقتم حین نوشتن یه مینیمال، صرف دستکاری ظاهر جمله از لحاظ دستوری و روان خونده شدنش میشه، نه تولید و انتقال یک پیام خاص.