بعضی واژگان متضاد ندارند. بعضی واژگان را انگار از روز ازل «تنها» ساخته اند. نه تضادی نه ترادفی. نه موافقی نه مخالفی. سبک سفر می کنند و مثل ویروس آنفلوآنزای سگی به سرعت منتشر می شوند. سردسته ی این واژگان، تنهایی است.
می توانید بازتاب های این نوشته را از طریق RSS 2.0 دنبال کنید.
۲ دیدگاه :)
چهارخونه راه راه 
گفت: آهان ببخشید قرار بود برداشت بی برداشت !
نزن آقا …
سوت میزنیم
شما بفرمایید!
ای ول!
چه خوش خیالند آنان که می انگارند می توانند بر « تنهایی» غلبه کنند ، «تنهایی» در سرشت آدمی ست ، دردی برای زیستن !
…………
خیلی با کلمات این پست حال کردم ….گاهی اوقات وقتی چیزی رو که تو کله ت مدام ویز ویز میکنه با زبان و قلم یکی دیگه و با لعابی در خور می بینی کیف میکنی.